De buitenstaander in mij

 

“mijn naam is Jeroen-Martijn,  en ik vind het fijn als jullie ook allebei die namen gebruiken, ben een man van het hart, wil graag een boezemvriend zijn ( de term was een kadootje  net daarvoor van een studiegenoot die dat zo mooi benoemde). Ik ben hier om mijn verliezen nog een keer echt aan te kijken EN  om mijn roeping te fine tunen “

 

Mijn opleider Jakob vat  samen en geeft terug: de verliezen echt in de BEK kijken. En dat is precies de energie die ik er bij voel. Kom maar op ! Niet een beetje maar voluit.

 Ik ben gestart met een opleiding Secure base coachen aan De School voor Transitie. Met een grote gretigheid heb ik de afgelopen dagen  doorlopen. Geraakt, ontroerd, weerstand, confrontatie en verbinding kwamen allemaal langs. Ik rijd vrijdagavond vermoeid EN energiek naar huis.

En wat waren mijn oude, pijnlijke thema’s er weer snel: de angst om te falen, om te worden beoordeeld en niet goed genoeg zijn. Lang niet meer gevoeld in mijn leven en nu weer terug. Uitdagend en confronterend. Maar de grootste confrontatie zat vooral in mijn thema De Buitenstaander voelen. In de zoektocht  naar mijn plek in deze nieuwe groep is dat altijd weer even  een uitdaging.  Ga ik in de pauzes in gesprek of zitten onder mijn lievelingsbeuk ? Hoor ik te socialisen of zorg ik goed voor mezelf als ik dat niet doe? Ben ik graag alleen of vermijd ik iets ? En als ik alleen ga zitten, maak ik mezelf dan niet automatisch een buitenstaander ? Mijn hoofd is nogal druk.

Maar de  grootste confrontatie is op het moment dat het gaat over partners en kinderen. In de groep zijn veel ouders en hebben veel mensen een relatie. EN IK NIET. Het stuk over kinderen is niet pijnlijk en raakt me niet. Maar in het stuk van geen partner hebben, voel ik gelijk de pijn. Ik adem in……

Deze pijn die zo linkt aan het alleen moeten doen, aan eenzaamheid, het verdriet van de grote verliezen van mijn leven alleen hebben moeten overleven, niet  met  die ene man aan mijn zijde. De pijn dat het in 46 jaar leven niet is gelukt om een gezonde en gelukkige liefdesrelatie te ervaren. Het geeft buikpijn en een hoge ademhaling. Ik kan er in de dat moment bij blijven.  Ik wil het ruimte geven: in het moment, in mijn onderzoek, in het delen. Dit is mijn geschiedenis tot nu toe….. kijk het aan, kijk het in de bek.

Als ik even alleen (!) buiten zit, realiseer ik me hoe diep dit zit: me zo vaak anders voelen, in mijn gezin van herkomst, in een voornamelijk hetero gerichte maatschappij, in een groep van mensen met partners, zo vaak op zoveel momenten.

Ik herinner me vanuit een andere opleiding de vraag: ben je je geschiedenis of heb je je geschiedenis ?

Ik voel dat dit stuk ook linkt aan falen: deze loser kan geen relatie hebben, zie je wel  je bent niet leuk/knap/aantrekkelijk/belangrijk genoeg. In het ademen zijn er tranen maar ook kracht. Ik kan dit aankijken en erbij zijn.  Ik heb zo het vermoeden dat dit nog wel langs gaat komen in deze opleiding.

 

En onder die rode beuk voel ik ook iets anders: ik ben een man van het hart en als ik iets geleerd heb, is het wel om te zorgen voor mijn eigen hart. Ik houd van die plek van liefde en littekens, pijn en passie.  Er komt ruimte in mijn hart, ik zak in mezelf, voel me verbonden.  Boezemvriend voor mezelf.

Reactie schrijven

Commentaren: 10
  • #1

    Ard Luijten (zaterdag, 19 september 2020 13:58)

    Mooi.

  • #2

    Carla (zaterdag, 19 september 2020 18:06)

    Lieve J-M, wat een ontroerend stuk en zo eerlijk en kwetsbaar geschreven. Kreeg er tranen van in mijn ogen... Je bent geen buitenstaander, maar je voelt het wel zo. Heel sterk dat je het keer op keer aankijkt, respect. Ik vind jou te gek en ik heb er alle vertrouwen in dat jij jouw soulmate nog gaat ontmoeten in dit leven, liefs ‘hartenvrouw’

  • #3

    Rina (zaterdag, 19 september 2020 18:39)

    Lieve Jeroen-Martijn, wat een moed en wat krachtig om dit zo op te schrijven!!!! Ik ben er ontroert van ook omdat ik dingen herken. Jij zit in mijn hart en ik heb er bewondering voor dat je dit doet. Al het goeds voor jou.

  • #4

    Natasha Sodirijo (zondag, 20 september 2020 07:35)

    Jeroen-Martijn.... WAUW.... Man van mijn hart

  • #5

    Monique (zondag, 20 september 2020 09:08)

    Wauw Jeroen Martijn, een mooi stuk recht uit het hart. En weer mooi om te lezen, dat zelfs jij, hoe goed jij het ook doet, de onzekerheid kent van acceptatie. Ook voor mij ben je een prachtig mooi mens die de dingen doet vanuit het hart! En dapper dat je steeds weer de confrontatie zoekt met je eigen innerlijke. MOOI MENS!

  • #6

    Leontien (zondag, 20 september 2020 13:01)

    Heel Mooi, heel herkenbaar ook. En krachtig dat je je zo kwetsbaar durft op te stellen! Je bent een kanjer!

  • #7

    HenkS (maandag, 21 september 2020 09:25)

    Je hebt al zoveel betekend voor de vele mensen om je heen en zij staan nu allemaal om je heen; dan ben je geen buitenstaander, maar sta je midden in het leven. Jij toont je binnenkant, terwijl velen slechts een deel van hun buitenkant laten zien.

  • #8

    Bea (maandag, 21 september 2020 20:19)

    Wat een oprecht en openhartig verhaal, heel erg mooi. Dapper en krachtig om je zo bloot te geven. Hierin laat je de prachtig man zien die je bent.

  • #9

    Riemy Mulder (woensdag, 30 september 2020 13:32)

    Lieve Jeroen Martijn,
    Ik ben geraakt door je openheid. Dank! Ik hou van je, mooie, krachtige, kwetsbare man!
    Liefs Riemy

  • #10

    Charlotte (maandag, 05 oktober 2020 13:53)

    .... �� ...!